Η παρουσία των μετοίκων στην επικράτεια κάποιου εθνικού κράτους και οι απόπειρες του εκπαιδευτικού συστήματος του εν λόγω κράτους να διευθετήσει με κάποιον τρόπο το ζήτημα της παιδαγωγικής και κοινωνικής ένταξης των μετοίκων (μεταναστών, προσφύγων, παλιννοστούντων, μετακινούμενων εργαζομένων), οδήγησαν στην ανάπτυξη της Διαπολιτισμικής Παιδαγωγικής ,ως νέο κλάδο των επιστημών της Αγωγής. Συναρτάται επίσης με την παρουσία στην επικράτεια ενός εθνικού κράτους πληθυσμιακών ομάδων που χωρίς να είναι μέτοικοι συνιστούν εθνικές, εθνοτικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές κοινότητες οι οποίες όταν είναι αναγνωρισμένες από το εθνικό κράτος συγκροτούν μειονότητες , δηλ. υποκείμενα διακρατικών συμφωνιών ή συμβάσεων και του διεθνούς δικαίου (Γκότοβος 2002: σ.3). Ο όρος διαπολιτισμική , ο οποίος είναι κοινός για την παιδαγωγική, την αγωγή και την εκπαίδευση παραπέμπει στο βασικό στοιχείο της ετερότητας αυτής της κατεύθυνσης. Η ετερότητα αυτή αφορά τις διαφορετικές εθνοτ