Συμβουλευτική στο Σχολικό Πλαίσιο

  Η κοινωνική θέση των παιδιών και η εμπειρία να είναι κανείς παιδί έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές στο πέρασμα των χρόνων, ενώ ο διαχωρισμός παιδιών και ενηλίκων γίνεται  λιγότερο ευκρινής και ενιαίος. Η έννοια της παιδικής ηλικίας για την οποία γίνεται λόγος, είναι  σχετική και  αποκτά σημασία σε συνδυασμό με άλλες έννοιες. Ο Ugo Fagotti αναφέρει, ότι οι  άνθρωποι ενεργούν με διανοήματα που τους επιτρέπουν να συγκαλύπτουν το συνεχές κι έτσι να το  ελέγχουν. Υποδιαιρούν τη ροή της ζωής σε μια σειρά από κλάσματα των οποίων ο προσδιορισμός καθιστά φανερές κεκτημένες ιδέες και πράξεις βιωμένες από τις διάφορες κοινωνίες. Το γεγονός ότι αυτά τα κλάσματα αποτελούν μέρος ενός πράγματος με αρχή και τέλος, το καθιστά στιγμές, σταθμούς ή συγκεκριμένα ηλικίες. ( Ugo Fagotti , 117) Το ενδιαφέρον της σύγχρονης κοινωνίας για την παιδική ηλικία και ο θεσμοθετημένος διαχωρισμός της τελευταίας από άλλες ηλικιακές κατηγορίες,  παρόλο που σήμερα θεωρούνται δεδομένα και αδιαμφισβήτητ

Η ποιότητα των εμπειριών που βιώνουν τα παιδιά στο σχολείο μπορεί να διαφοροποιήσει αποφασιστικά την ακαδημαϊκή τους επιτυχία. O Michael Rutter   και οι συνεργάτες (1979) του διεξήγαγαν μια ευρείας κλίμακα   έρευνα σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο κεντρικό Λονδίνο, όπου οι συνθήκες στέγασης ήταν κακές, τα ποσοστά ανεργίας και εγκληματικότητας υψηλά, τα επίπεδα μόρφωσης των ενηλίκων χαμηλά και οι ψυχικές διαταραχές συνηθισμένες. Αυτές ακριβώς   οι συνθήκες είναι που οδηγούν στις περισσότερες περιπτώσεις   σε χαμηλή ακαδημαϊκή επίδοση. Παρ΄ όλα αυτά ο Rutter και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ότι, αντίθετα με το αναμενόμενο, τα επιτυχημένα σχολεία   είχαν βασικές διαφορές στις εκπαιδευτικές συνθήκες μέσα στα σχολεία. Ειδικότερα, βρέθηκαν τέσσερις συνθήκες οι οποίες είχαν σημαντική βαρύτητα: Η ακαδημαϊκή έμφαση : Τα σχολεία που σαφώς προσδοκούσαν από τους μαθητές να μάθουν ακαδημαϊκά   αντικείμενα, είχαν μεγαλύτερα επίπεδα επιτυχίας. Αυτή η προσδοκία μεταδιδότ

Ένα μεγάλο πλήθος ερευνών σε διεθνές επίπεδο έχει αναδείξει τα θετικά αποτελέσματα που προκύπτουν από τη συνεργασία γονέων και σχολείου, όσον αφορά τους μαθητές ανεξαρτήτως ηλικίας και κοινωνικο-οικονομικού επίπεδου ή πολιτισμικού περιβάλλοντος, όσο και τους ίδιους τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, αλλά και την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης (Μπρούζος, 1998).   Στο σημείο αυτό αξίζει να τονίσουμε ότι τα γνωρίσματα της σύγχρονης κοινωνίας δυτικού τύπου μπορεί να επέφεραν κάποια θετικά αποτελέσματα στις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων, επέδρασαν όμως αρνητικά στην ανάπτυξη και μορφή των διανθρώπινων σχέσεων οι οποίες στο σύνολό τους μπορούν να χαρακτηριστούν ως μαζικές, απρόσωπες και ανταγωνιστικές. Ως εκ τούτου, οι κοινωνικές σχέσεις που διαμορφώθηκαν επηρέασαν αρνητικά τις σχολικές, καθώς δεν διαπαιδαγωγούν το χαρακτήρα του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά αντίθετα τον αποπροσανατολίζουν, απειλούν την ισορροπία και ευτυχία του, εμπνέουν μια αντιφατική παιδαγωγική δεοντολο

Μια φορά κι έναν καιρό, τα ζώα αποφάσισαν ότι έπρεπε να κάνουν κάτι ηρωικό για να ανταπεξέλθουν στα προβλήματα ενός ηρωικού κόσμου. Έτσι οργάνωσαν ένα σχολείο. Υιοθέτησαν   μια σειρά μαθημάτων με δραστηριότητες όπως το τρέξιμο, αναρρίχηση, κολύμβηση και πέταγμα. Για να κάνουν ευκολότερη την παροχή της σειράς μαθημάτων, όλα τα ζώα πήραν μέρος σε όλα τα μαθήματα.  Η πάπια ήταν άριστη στο κολύμπι, αλλά έπαιρνε βαθμούς μόνο και μόνο για να περάσει στο πέταγμα και ήταν πολύ αδύνατη στο τρέξιμο. Επειδή ήταν πολύ αργή στο τρέξιμο, έπρεπε να αφήσει το κολύμπι και να μείνει μετά το πέρας του τυπικού σχολικού προγράμματος για να εξασκηθεί σ’ αυτό. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που το δέρμα του ποδιού της γδάρθηκε άσχημα κι έτσι αναγκάστηκαν να την υπολογίσουν μόνο στο κολύμπι. Το κουνέλι είχε τις καλύτερες επιδόσεις στην τάξη στο τρέξιμο, αλλά είχε μια νευρική κατάρρευση λόγω της πολύ μεγάλης δουλειάς του στο κολύμπι. Βελτιώθηκε μετά από υπερβολική προσπάθεια και είχε ένα 15 στο τρέξιμο