CARL ROGERS: ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Το κοινωνικό και πολιτισμικό υπόβαθρο που διαμόρφωσε το έργο του Carl Rogers, θα πρέπει να το αναζητήσουμε στις αξίες της αμερικάνικης κοινωνίας. Η εμφάνιση της πελατοκεντρικής θεραπείας στη δεκαετία του ’50 υπήρξε μέρος ενός κινήματος στην αμερικάνικη ψυχολογία, το οποίο στόχευε στη δημιουργία μιας εναλλακτικής επιλογής σε σχέση με τις δύο θεωρίες που εκείνο τον καιρό κυριαρχούσαν στη θεραπεία: την ψυχανάλυση και το συμπεριφορισμό. Το κίνημα αυτό έγινε γνωστό ως «τρίτη δύναμη» , αλλά και ως « ανθρωπιστική» ψυχολογία. Ο Rogers και οι άλλοι θεωρητικοί της πελατοκεντρικής θεραπείας είχαν το κοινό όραμα μιας ψυχολογίας που εξασφάλιζε μια θέση για την ανθρώπινη προσωπικότητα, για δημιουργικότητα, εξέλιξη και επιλογή και επηρεάστηκαν από την ευρωπαϊκή παράδοση της υπαρξιστικής και φαινομενολογικής φιλοσοφίας (Κοσμόπουλος &Μουλαδουδης 2003, 49). Η προσέγγισή του στη συμβουλευτική και τη ψυχοθεραπεία που αποκλήθηκε κατά καιρούς ως «μη καθοδηγητική», «πελατοκεντρική», «προσ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου